Η αυταπάτη της διαπραγμάτευσης καταρρέει - έχουμε ήδη πόλεμο! Θέλουν την ταπείνωση του ΣΥΡΙΖΑ και του λαού! Διαγράψτε το χρέος - κοινωνικοποιήστε τις τράπεζες - καλέστε τους Ευρωπαίους εργαζόμενους σε αλληλεγγύη!

(Από το www.marxismos.com της Κομμουνιστικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ)

Ο κύβος ερρίφθη. Η τρόικα δεν ανέχεται την αξιοπρεπή στάση της κυβέρνησης να τηρήσει τις στοιχειώδεις δεσμεύσεις της στο λαό. Απαιτούν την ταπείνωση του ΣΥΡΙΖΑ και του λαού. Ώρα να τους αφοπλίσουμε! Διαβάστε τη θέση της Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ για τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις και τα πολιτικά καθήκοντα που αυτές θέτουν.

Η αξιέπαινη, συγκριτικά με τη δουλικότητα των μνημονιακών κυβερνήσεων, πρόθεση του νέου πρωθυπουργού και των αριστερών υπουργών να μείνουν στοιχειωδώς πιστοί στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησε σήμερα σε μια πρώτη σοβαρή σύγκρουση με την τρόικα. Μετά τον προκλητικό Σουλτς, άλλο ένα απεσταλμένο τσιράκι της τρόικας και του γερμανικού κεφαλαίου, ο Ντάισεμπλουμ, εισέπραξε ένα ακόμα πιο ηχηρό «όχι» στην αξίωση για μια άνευ όρων υποταγή στα «συμφωνημένα».

Οι σημερινές συναντήσεις του Ολλανδού επικεφαλής του Eurogroup με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό οικονομικών αποτέλεσαν το πρώτο επίσημο επεισόδιο της ρήξης κυβέρνησης και τρόικας. Συνηθισμένος να διατάζει τις ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις και αυτές να σκύβουν πρόθυμα το κεφάλι, ο αλαζόνας Ολλανδός αστός έμεινε άναυδος από την «αυθάδεια» μιας κυβέρνησης που αρνείται να προδώσει τη λαϊκή εντολή που έλαβε μόλις 5 μέρες πριν.

Τα νέα της ρήξης ταξίδεψαν αμέσως στη Γερμανία και προκάλεσαν οργισμένες αντιδράσεις από τους εκπροσώπους της γερμανικής κυβέρνησης και του γερμανικού αστικού κατεστημένου, που κλιμακώνουν τις απειλές και τα τελεσίγραφα προς τη νέα κυβέρνηση. Ο διεθνής αστικός Τύπος, ώρα με την ώρα γεμίζει δημοσιεύματα που εκφράζουν ανοικτές απειλές για διακοπή της ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες και έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Οι τιμές των ελληνικών ομολόγων εκτοξεύθηκαν και πάλι στα ύψη.

Η πρώτη αυτή επίσημη ρήξη με την τρόικα και το γενικότερο διεθνές πολιτικό και οικονομικό κλίμα που επακολούθησε, δικαιώνει πλήρως την εκτίμηση της Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Η τρόικα και το βασικό αφεντικό της, οι Γερμανοί αστοί, δεν πρόκειται να δώσουν τίποτα παραπάνω απ’ όσα ετοιμάζονταν να δώσουν στην κυβέρνηση Σαμαρά και ζητούν ουσιαστικά τα ίδια με εκείνα που ζητούσαν επίμονα όλους αυτούς τους τελευταίους μήνες: όχι απλά συνέχιση, αλλά κλιμάκωση των «μεταρρυθμίσεων», δηλαδή της λιτότητας και της επίθεσης στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Τώρα πλέον, μετά και από την αξιοπρεπή στάση που επιδεικνύει η νέα κυβέρνηση, έχουν ένα επιπλέον κίνητρο να μείνουν σε μια σκληρή γραμμή : θέλουν να την ταπεινώσουν. Το σενάριο επανάληψης των «κυπριακών» του Μαρτίου του 2013 δείχνει πολύ πιθανό.

Η σημερινή μέρα ήταν επίσης αποκαλυπτική και για την ταύτιση στη στάση των εκπροσώπων μιας σειράς καπιταλιστικών κρατών εντός και εκτός Ευρώπης έναντι της ελληνικής κυβέρνησης. Ο υποτιθέμενος φίλος, σύμφωνα με τις αυταπάτες πολλών ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, πρόεδρος των ΗΠΑ Μ. Ομπάμα έσπευσε να υποστηρίξει με δημόσιες δηλώσεις της κυβέρνησής του ότι η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις, εκφράζοντας ταυτόχρονα σοβαρή ενόχληση για την ανεξάρτητη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο Ουκρανικό, με την οποία διαχώρισε τη θέση της από τον δυτικό ιμπεριαλισμό. Ο Ολάντ παρακάθισε σε ένα έκτακτο γεύμα εργασίας με τη Μέρκελ, με σκοπό να αντιμετωπιστεί ο νέος αριστερός εχθρός στην Ελλάδα. Από κοινού επίσης, οι κυβερνήσεις της Πορτογαλίας και Ισπανίας αποκήρυξαν σαν επικίνδυνη για τα εθνικά (βλέπε καπιταλιστικά) συμφέροντά τους, την διεκδίκηση του ΣΥΡΙΖΑ για μια ευρωπαϊκή συνδιάσκεψη με στόχο τη διαγραφή του χρέους της Ελλάδας και των άλλων υπερχρεωμένων του Νότου. Και μην ξεχνάμε τη χθεσινή έντονη διαμαρτυρία της Κίνας προς τη νέα κυβέρνηση για τη διασφάλιση των συμφερόντων της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά.

Ένα κοινό νήμα συνδέει πια τη στάση του Ομπάμα, της Μέρκελ και των υπόλοιπων αστών στην Ευρώπη και τον κόσμο: ο φόβος για τη συμπάθεια που αποκτά το μαχητικό παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους λαούς όλου του κόσμου. Αυτό το φαινόμενο, επίσης επιβεβαιώνει πλήρως μια ακόμα βασική εκτίμηση των κομμουνιστών του ΣΥΡΙΖΑ, ότι αληθινοί σύμμαχοι στις τάξεις των αστών και των κυβερνήσεών τους δεν υπάρχουν, αλλά και την πεποίθηση ότι οι μόνοι αληθινοί «εταίροι» του ΣΥΡΙΖΑ και του ελληνικού εργαζόμενου λαού είναι οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο. Μόνο η δική τους βοήθεια και αλληλεγγύη μπορεί να σπάσει το κλίμα απομόνωσης που προσπαθούν να φτιάξουν ενάντια στην Ελλάδα οι «γύπες» των αγορών και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι.

Ο πόλεμος ενάντια στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο εξωτερικός. Οι έλληνες και ξένοι μεγαλομέτοχοι των ελληνικών τραπεζών, τούτες τις ώρες φαίνεται ότι οργανώνουν στις πλάτες της κυβέρνησης φυγή καταθέσεων και κεφαλαίων. Οι έλληνες αστοί μέσα από τα πολιτικά τους φερέφωνα και τα κανάλια της «διαπλοκής», δημιουργούν κλίμα υστερίας και υπονομεύουν τη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση, επιχειρώντας να διαμορφώσουν μια κοινή γνώμη που θα καταδικάζει τις «αριστερές κυβερνητικές ακρότητες». Πράττοντας καθαρά ταξικά και καθόλου «πατριωτικά», οι έλληνες αστοί αποδεικνύουν στην πράξη αυτό για το οποίο οι κομμουνιστές υπομονετικά προειδοποιούν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα, ότι δηλαδή δεν υπάρχει πατριωτικά σκεπτόμενη ελληνική αστική τάξη. Ότι η άρχουσα τάξη της χώρας έχει δημιουργήσει ένα ενιαίο αντιδραστικό μπλοκ με την τρόικα, σε μια απόπειρα κοινής αφαίμαξης του βιοτικού επιπέδου εργαζόμενου λαού.

Οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ που συσπειρωνόμαστε στην Κομμουνιστική Τάση εκφράζουμε την στήριξή μας προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τον πρωθυπουργό και τους αριστερούς υπουργούς για την αξιοπρεπή και σθεναρή τους στάση έναντι των αξιώσεων της τρόικας. Τους καλούμε όμως να συνειδητοποιήσουν τα σημαντικά πολιτικά μαθήματα που έδωσε η σημερινή μέρα. Χώρος για πραγματική διαπραγμάτευση με την τρόικα δεν υπάρχει. Οι τροικανοί θέλουν να ταπεινώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ελληνικό λαό για κάνουν επίδειξη πυγμής και στους δικούς τους λαούς. Θέλουν να δώσουν ένα σκληρό μάθημα στη «μολυσμένη» από τον ιό της Αριστεράς Ελλάδα, νομίζοντας ότι έτσι θα μείνει «αμόλυντη» η γενικότερη διεθνής κυριαρχία τους. Αν η σθεναρή και αξιοπρεπής στάση της ελληνικής κυβέρνησης συνεχιστεί και αυτή επιμείνει να θέλει να εφαρμόσει την πολιτική που ψήφισε ο λαός στις 25 Γενάρη, τότε οι τροικανοί δεν θα διστάσουν να ακρωτηριάσουν το «αριστερό άκρο» της Ευρωζώνης. Δεν μπλοφάρουν! Το ζήτημα πλέον δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά πρωτίστως πολιτικό. Το αριστερό αντάρτικο του ΣΥΡΙΖΑ απειλή τη διεθνή «σταθερότητα» της κυριαρχίας του κεφαλαίου που απαιτεί λιτότητα για τους πολλούς και υπερκέρδη για τους γύπες των «αγορών».

Ο πόλεμος λοιπόν δεν μπορεί να ματαιωθεί. Ήδη ξεκίνησε. Ο Ολλανδός «σήριαλ κίλερ» της τρόικας, σε μια έκφραση του σημερινού εκνευρισμού του προς τον υπουργό οικονομικών, ουσιαστικά μας προκάλεσε να «σκοτώσουμε την τρόικα». Ας το πραγματοποιήσουμε λοιπόν. Οι συναντήσεις με τον Ολάντ, τον Ρέντσι και τους λοιπούς εκφραστές του ευρωπαϊκού κεφαλαίου δεν πρόκειται να δώσουν τίποτα ουσιαστικό. Όλους αυτούς τους ενώνει ένα κοινό μίσος με την Μέρκελ για το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρόκειται να μας βοηθήσουν. Ας τελειώνουμε οριστικά με τους εκβιαστές της τρόικας και με τους δουλικούς φίλους και ταξικούς αδελφούς τους στην Ελλάδα. Οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ απαιτούμε από τον πρωθυπουργό και τους αριστερούς υπουργούς:

- Μείνετε πιστοί στις δεσμεύσεις μέχρι το τέλος! Καμία υποχώρηση! Θέλουν να μας ταπεινώσουν! Μη φοβάστε πια το ενδεχόμενο της εξόδου απ’ το ευρώ, έτσι κι αλλιώς αυτό θα συμβεί λόγω της ανίατης κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού!

- «Σκοτώστε» τώρα πραγματικά την τρόικα! Διαγράψτε το χρέος, μετατρέψτε τα ελληνικά χρεόγραφα από μέσο κερδοσκοπίας και εκβιασμού του ελληνικού λαού, σε χαρτιά χωρίς αξία!

- Έχουμε πλέον πόλεμο με την τρόικα και το κεφάλαιο! Αφοπλίστε τα κερδοσκοπικά παράσιτα των ελληνικών τραπεζών, ντόπια και ξένα! Ούτε μια ώρα στα χέρια τους οι καταθέσεις, τα σπίτια και τα χρέη του λαού! Ενοποιήστε τις ελληνικές τράπεζες σε μια ενιαία κρατική τράπεζα που θα εγγυηθεί τις καταθέσεις και θα γίνει το στρατηγείο οικονομικής ανάπτυξης για το κοινωνικό όφελος!

- Αφοπλίστε την ελληνική οικονομική ολιγαρχία! Θεσμοθετείστε τον εργατικό έλεγχο για να αποκαλυφθούν τα μεγάλα σκάνδαλα και οι απάτες του κεφαλαίου! Αφαιρέστε τις συχνότητες από τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ και δώστε τις για ελεύθερη χρήση στον λαό και τις δημοκρατικές ενώσεις του! Το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων δεν είναι αρκετό. Εθνικοποιήστε χωρίς αποζημίωση όλες τις επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν! Εφαρμόστε ένα πλάνο κοινωνικοποιήσεων όλων των μεγάλων επιχειρήσεων που θα αρνηθούν να εφαρμόσουν τη νέα εργατική νομοθεσία και θα εγκαταλειφθούν από τους ιδιοκτήτες τους στο πλαίσιο του οικονομικού πολέμου ενάντια στην κυβέρνηση!

- Καμία εμπιστοσύνη στον κρατικό μηχανισμό της διαπλοκής, της διαφθοράς και του αυταρχισμού! Να προλάβουμε προβοκάτσιες και εσωτερικό σαμποτάζ στην κυβέρνηση! Επανιδρύστε σε δημοκρατική βάση την αστυνομία και το στρατό απομακρύνοντας όλους τους φασίστες, περνώντας τον έλεγχο των ενόπλων σωμάτων στις μαζικές οργανώσεις του λαού!

- Κινητοποιήστε τους εργαζόμενους με μαζικές συγκεντρώσεις στην υποστήριξη της κυβέρνησης, ενάντια στους εκβιασμούς της τρόικας και του ελληνικού κεφαλαίου!

- Απευθυνθείτε στους ευρωπαίους εργαζόμενους και στους εργαζόμενους ολόκληρου του κόσμου για υλική και πολιτική αλληλεγγύη! Βγάλτε τους αστούς εθνικιστές των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση γιατί υπονομεύουν την ζωτική υπόθεση της διεθνιστικής αλληλεγγύης στην Ελλάδα. Απομακρύνεται όσους υπουργούς υποστηρίζουν τη συναίνεση με τους αστούς και το κεφάλαιο! Αντί να απαιτούμε από την ΕΕ μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος, να αφιερωθούμε στην προσπάθεια διοργάνωσης στην Ελλάδα μιας διεθνούς συνδιάσκεψης των κινημάτων και των μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης και της νεολαίας ενάντια στον καπιταλισμού!

- Καμία αυταπάτη για την ΕΕ και την Ευρωζώνη των συνασπισμένων ευρωπαίων καπιταλιστών! Υποστηρίξτε το σύνθημα των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης!

Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ - 30/1/2015

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - 29/1/2015

(ΟΠΩΣ  ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ  ΣΤΟ  www.marxismos.com)

Συνεχίστε πιο αποφασιστικά! Στηρίζουμε κάθε αριστερό μέτρο της κυβέρνησης - Γιατί απαιτείται ένα αντικαπιταλιστικό - σοσιαλιστικό πρόγραμμα και το «σπάσιμο» της συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ

Διαβάστε την ανακοίνωση της Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ για τη νέα κυβέρνηση. Προχωρήστε πιο αποφασιστικά! Στηρίζουμε κάθε αριστερό μέτρο! Ο πόλεμος με την τρόικα και το κεφάλαιο ξεκίνησε και απαιτεί σοσιαλιστικό πρόγραμμα και "σπάσιμο" από τους ΑΝΕΛ!

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - 29/1/2015

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και τα συντριμμένα από την καπιταλιστική κρίση μικροαστικά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, στη μεγάλη τους πλειονότητα αισθάνθηκαν ανακούφιση από τη μεγάλη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και το διώξιμο της κυβέρνησης Σαμαρά από την εξουσία.

Ο βάσιμος σκεπτικισμός που προκάλεσε ιδιαίτερα στα πιο πρωτοπόρα και πολιτικά συνειδητά τμήματα του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας η κυβερνητική συμμαχία με το δεξιό, αστικό κόμμα των ΑΝΕΛ, αλλά και η διαφαινόμενη πρόθεση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει σαν υποψήφιο πρόεδρο Δημοκρατίας έναν από τους βασικούς ηγέτες του αστικού πολιτικού στρατοπέδου, προς το παρόν επισκιάζεται στη συνείδηση των εργατικών μαζών από τις διαβεβαιώσεις των νέων αριστερών υπουργών ότι θα πραγματοποιηθούν άμεσα βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις όπως η αποκατάσταση του κατώτερου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων, η αύξηση των χαμηλών συντάξεων, η ματαίωση των ιδιωτικοποιήσεων, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η πρόσληψη των πρόσφατα απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων και η κατάργηση σημαντικών ταξικών αντιμεταρρυθμίσεων σε Παιδεία και Υγεία (ταξικοί - εξεταστικοί φραγμοί στο σχολείο, αντίτιμο εισόδου στα νοσοκομεία), το «κούρεμα» των δανείων για τους φτωχούς, η νομιμοποίηση των μεταναστών «δεύτερης γενιάς», αλλά και από την πρώτη πράξη εναντίωσης στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της ΕΕ σχετικά με την Ουκρανία, που έστειλε μήνυμα για μια μαχητική διαπραγμάτευση για το χρέος.

Παρ’ ότι ο αντιδραστικός Καμμένος με τις δηλώσεις του για τους «λαθρομετανάστες που πρέπει να επαναπροωθηθούν» δεν παρέλειψε να αποκαλύψει από την πρώτη κιόλας μέρα της νέας κυβέρνησης το πόσο επιζήμια και επικίνδυνη υπόθεση είναι η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, παρ’ ότι ο νέος υπουργός οικονομικών Βαρουφάκης σχεδόν αποκήρυξε με συνέντευξή του στο BBC το σκοπό της διαγραφής μέρους του χρέους και ο πρώην ΔΗΜΑΡίτης, νέος υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» Πανούσης διακήρυξε σαν άλλος υπουργός του ΠΑΣΟΚ ότι ο λαός θα πρέπει να «συμφιλιωθεί» με τον αντιδραστικό θεσμό της Αστυνομίας, την ώρα μάλιστα που για άλλη μια φορά στους κόλπους του αναδείχθηκε ξανά σε κραταιό εκλογικά κόμμα η Χρυσή Αυγή, το βλέμμα των εξαθλιωμένων μαζών εστιάζει στην ελπίδα που δημιούργησαν οι χθεσινές δημόσιες δηλώσεις - δεσμεύσεις των αριστερών υπουργών κατά την ανάληψη των νέων τους καθηκόντων.

Οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπούμαστε από την Κομμουνιστική Τάση, έχοντας δημόσια και τεκμηριωμένα εκφράσει την εναντίωσή μας στην κυβερνητική συμμαχία με τους αντιδραστικούς ΑΝΕΛ και στην εμφανή πρόθεση της ηγεσίας να μην εξαντλήσει τις δυνατότητες για μια αριστερή αυτοδύναμη κυβέρνηση, δεν μπορούμε παρά να χαιρετίσουμε τη δέσμευση των αριστερών υπουργών να λάβουν ορισμένα επείγοντα μέτρα για να βγει η μνημονιακή θηλιά από το λαιμό του λαού. Από θέση αρχών επικροτούμε και στηρίζουμε κάθε μέτρο που ανακουφίζει την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τονώνει το ηθικό και την αυτοπεποίθηση τους. Όλα τα (αναμφίβολα ανεπαρκή) φιλεργατικά και δημοκρατικά μέτρα που περιλαμβάνει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα χωρίς «εκπτώσεις»!

Όμως οφείλουμε να προειδοποιήσουμε ότι η απόπειρα εφαρμογής των πιο βασικών από αυτά τα μέτρα – ακόμα και με «εκπτώσεις» για τις οποίες ο εργαζόμενος λαός αποκαμωμένος από τη φτώχεια είναι διατεθειμένος να δείξει μια ορισμένη «γενναιοδωρία» – για να έχει ουσιαστικό αντίκρισμα στο βιοτικό επίπεδο του λαού και σταθερό χαρακτήρα, πρέπει να αποτελεί μέρος ενός προγράμματος που θα αφαιρεί την οικονομική και πολιτική εξουσία από την άρχουσα τάξη. Αν μείνουμε πάνω στο σαθρό έδαφος του καπιταλισμού, κάθε φιλεργατική – δημοκρατική μεταρρύθμιση θα σκοντάφτει στα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος και του πολιτικού καθεστώτος που έχει φτιαχτεί για να τον υπηρετεί. Γιατί αν αποδεχθούμε τον καπιταλισμό σαν βάση για την πολιτική μας θα πρέπει να δεχθούμε και τις συνέπειες των νόμων του.

Η εφαρμογή των δεσμεύσεων απαιτεί, αλλά και οδηγεί σε σύγκρουση με τον καπιταλισμό

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι, δείχνοντας με παραδείγματα το πώς η ουσιαστική και σταθερή εφαρμογή των χτεσινών δεσμεύσεων των αριστερών υπουργών βρίσκεται σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με τον καπιταλισμό, στα τρία βασικά πεδία της κυβερνητικής πολιτικής, δηλαδή στο πεδίο της δημοσιονομικής πολιτικής, στο πεδίο του «ιδιωτικού τομέα» της οικονομίας και στο πεδίο των κρατικών θεσμών.

Ξεκινώντας από το δημοσιονομικό πρόβλημα, ας υποθέσουμε ότι η νέα κυβέρνηση θα καταφέρει τελικά να αποσπάσει ένα «κούρεμα» χρέους μετά από μια επιτυχή διαπραγμάτευση με την τρόικα, πετυχαίνοντας τη διατήρηση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Κινούμενη πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού η νέα κυβέρνηση, για να μην ξαναδεί το χρέος να γίνεται σύντομα «μη εξυπηρετήσιμο», θα πρέπει να ακολουθεί πολιτική μόνιμης λιτότητας, με νέες περικοπές στις κρατικές δαπάνες. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να καθησυχάσει τις «αγορές» (δηλαδή το ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο) με τις οποίες - αφού αποδέχεται τον καπιταλισμό - θέλει ομαλά να συμβιώσει, ώστε αυτές να είναι πρόθυμες να παράσχουν μειωμένα επιτόκια δανεισμού. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού το «κούρεμα» και αργότερα η συγκράτηση του χρέους, είναι σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με τις δεσμεύσεις των αριστερών υπουργών για ύπαρξη αξιοπρεπών συντάξεων, ματαίωση των ιδιωτικοποιήσεων, διαφύλαξη του δωρεάν χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας, διασφάλιση των θέσεων εργασίας των εργαζόμενων στο κράτος κλπ.

Μόνο αν κοινωνικοποιήσουμε το τραπεζικό σύστημα και τις μεγάλες επιχειρήσεις (αλλά και την γιγάντια Εκκλησιαστική περιουσία, της οποίας αντιδραστικός θεματοφύλακας είναι εντός της κυβέρνησης οι ΑΝΕΛ), μόνο αν προβούμε σε μονομερή διαγραφή του χρέους και ταυτόχρονα απευθύνουμε έκκληση αλληλεγγύης προς τους Ευρωπαίους εργαζόμενους και κοινού αγώνα για μια τέτοια πολιτική σε όλη την Ευρώπη, μπορούμε να εξασφαλίσουμε τους αναγκαίους πόρους για να ασκηθεί ουσιαστική και σταθερή κοινωνική πολιτική. Αυτή η πολιτική όμως δεν είναι μια αποσπασματική, μεταρρυθμιστική πολιτική, αλλά η αντικαπιταλιστική – σοσιαλιστική πολιτική που μόνο η Κομμουνιστική Τάση προτείνει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Περνώντας στο πεδίο του ιδιωτικό τομέα και των «εργασιακών», ασφαλώς η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού και η επαναφορά του δικαιώματος των συλλογικών συμβάσεων είναι απόλυτα επιβεβλημένα και προοδευτικά μέτρα. Όμως τα μέτρα αυτά – ειδικά σε συνθήκες ύφεσης και αποπληθωρισμού λόγω διαρκούς συρρίκνωσης της ζήτησης – θα σημάνουν αναπόφευκτα πτώση της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Οι πιο ισχυροί από αυτούς, είτε δεν θα τα εφαρμόσουν στην πράξη, είτε θα απαντήσουν με μια φυγή κεφαλαίων. Αυτό θα θέσει αυτόματα το καθήκον στη νέα κυβέρνηση, αν θέλει να επιβάλει την εφαρμογή της νέας εργατικής νομοθεσίας και να σώσει τους εργαζόμενους από μια έξαρση της (ήδη μαζικής) ανεργίας, να εισάγει τον εργατικό έλεγχο αφού δεν μπορεί να υπάρξει κανένας γραφειοκρατικός ελεγκτικός μηχανισμός που θα μπορούσε να εξασφαλίσει την τήρηση της νομιμότητας σε χιλιάδες επιχειρήσεις και τελικά, να κοινωνικοποιήσει τις μεγάλες επιχειρήσεις που θα κλείσουν. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να υιοθετήσει την αντικαπιταλιστική – σοσιαλιστική πολιτική που υπομονετικά και επίμονα υπερασπίζουν οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ.

Τέλος, οι δεσμεύσεις για αλλαγές στο κράτος, με προεξάρχουσες την καταπολέμηση της διαφοράς και τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας, δεν μπορούν να εφαρμοστούν μέσα στο πλαίσιο του σημερινού, οργανικά αυταρχικού και διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού. Αν δεν εφαρμοστεί ο εργατικός έλεγχος και ο κανόνας της εκλογής και ανακλητότητας όλων των κρατικών αξιωματούχων από τον δημοκρατικά οργανωμένο εργαζόμενο λαό, αλλά και η πλήρης κατάργηση όλων των μισθολογικών προνομίων για αυτούς τους αξιωματούχους, δεν μπορεί να γίνεται σοβαρά λόγος για εξάλειψη της διαφθοράς, όσες «ανεξάρτητες αρχές» και αν συγκεντρωθούν στα χέρια ενός ηθικά άμεμπτου πρωθυπουργού.

Επίσης, κανένας δημοκρατικός υπουργός δεν μπορεί να μεταβάλει σε «προστάτες του πολίτη» τα σημερινά σώματα ασφαλείας, που διοικούνται και απαρτίζονται από στελέχη ειδικά εκπαιδευμένα για την καταστολή των αγώνων του λαού. Τα σώματα ασφαλείας με τη σημερινή δομή και το παρόν στελεχιακό δυναμικό πρέπει να διαλυθούν και να επανιδρυθούν σε αληθινά δημοκρατική βάση, κάτω από τον δημοκρατικό έλεγχο των μαζικών οργανώσεων. Έτσι λοιπόν και αυτά τα αναγκαία ριζοσπαστικά μέτρα στο πεδίο του κράτους, που απαιτούνται για να γίνουν πράξη οι χτεσινές δεσμεύσεις των αριστερών υπουργών και του πρωθυπουργού, είναι στο χαρακτήρα τους αντικαπιταλιστικά και σοσιαλιστικά, καθώς καταργούν τον πυρήνα της αστικής εξουσίας και περνούν τον έλεγχο της κρατικής εξουσίας στα χέρια του εργαζόμενου λαού.

«Αγορές» και τρόικα σε αντεπίθεση : ο πόλεμος ξεκινά! Πως πρέπει να τον δώσουμε για να νικήσουμε

Η πιο άμεση ανάγκη για την υιοθέτηση ενός αντικαπιταλιστικού – σοσιαλιστικού προγράμματος πηγάζει από την ανοικτή εχθρότητα που άρχισε να δείχνει το κεφάλαιο και η τρόικα, κατά την πρώτη κιόλας μέρα θητείας της νέας κυβέρνησης. Στο άκουσμα των χθεσινών δηλώσεων των νέων αριστερών υπουργών, το χρηματιστήριο «γκρεμίστηκε» χάνοντας 8%. Η τιμή των τριετών και δεκαετών ελληνικών ομολόγων πήρε ξανά την «ανιούσα». Τα ιδιωτικά ΜΜΕ άρχισαν τις υστερικές εκκλήσεις για «υπευθυνότητα». Οι εκπρόσωποι της τρόικας έστειλαν καταφανώς σκληρότερα μηνύματα για την ανάγκη τήρησης των «συμφωνημένων» από εκείνα που έστελναν κατά την προεκλογική περίοδο, ενώ ειδικές επισκέψεις «τροϊκανών» πολιτικών απεσταλμένων ξεκινούν από σήμερα για να «συνετιστεί» η νέα κυβέρνηση.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διαισθανόμενη την αυξανόμενη ένταση των αστικών πιέσεων προσπαθεί να εξασφαλίσει τη στήριξη ενός τμήματος της ελληνικής άρχουσας τάξης. Αυτή ήταν σε μεγάλο βαθμό η πολιτική λογική που οδήγησε στην κυβερνητική συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, αλλά και στην απαράδεκτη πρόθεση να προταθεί ένας πολιτικός ηγέτης της Δεξιάς για νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας . Είναι βέβαιο ότι ένα τμήμα της ελληνικής άρχουσας τάξης θα ήθελε να χρησιμοποιήσει το χαρτί της «αριστερίζουσας αδιαλλαξίας» της νέας κυβέρνησης, σαν ένα μέσο για να αποσπάσει περισσότερες παραχωρήσεις από την τρόικα. Αυτή η πρόθεση εξηγεί και την πιο φιλική στάση που επιδεικνύει τελευταία ένα μέρος του αστικού τύπου έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτό που πάνω από όλα προέχει για τους αστούς σήμερα, είναι να μείνει ο ελληνικός καπιταλισμός στην Ευρωζώνη και να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους από τα 5 χρόνια των Μνημονίων. Κανένα «φλερτ» με αστικά κόμματα, αστούς ηγέτες και λοιπούς παράγοντες του κεφαλαίου δεν πρόκειται να κάνει την αστική τάξη πραγματικά φιλική και ανεκτική σε αριστερά κυβερνητικά μέτρα, όπως αυτά που εξαγγέλθηκαν χτες από τους νέους υπουργούς.

Η πραγματοποίηση της ζωτικής ανάγκης η κυβέρνηση να μείνει πιστή στις δεσμεύσεις της έναντι της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σημαίνει αυτόματα πόλεμο με την αστική τάξη και την τρόικα. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη για το αντίθετο. Οι προσδοκίες για έναν «αμοιβαία επωφελή» συμβιβασμό πρέπει να εγκαταλειφθούν, γιατί το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι παραλυτικό εφησυχασμό στις τάξεις των εργαζομένων, την ώρα που η τρόικα και οι Έλληνες καπιταλιστές ετοιμάζονται να πιέσουν ασφυκτικά την κυβέρνηση. Ασφαλώς τον πρώτο ρόλο στις πιέσεις θα έχουν οι Γερμανοί αστοί και οι άνθρωποί τους. Οι επισκέψεις Σουλτς και Ντάισεμπλουμ στην Αθήνα θα δώσουν πιθανότατα, μια «πρώτη γεύση» για αυτές τις πιέσεις στη νέα κυβέρνηση.

Όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει σε αντίθεση με τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των συντρόφων της ηγετικής ομάδας, η τρόικα είναι διατεθειμένη να δώσει κάποια ανταλλάγματα για έναν συμβιβασμό με την νέα κυβέρνηση. Δεν έχει σαν πρώτη επιλογή την ώθηση της Ελλάδας εκτός ευρώ, θέλοντας να διαφυλάξει τη σημερινή εύθραυστη σταθερότητα στην ευρωπαϊκή οικονομία. Όμως δεν θα πρόκειται για ουσιαστικές παραχωρήσεις, όπως ένα δραστικό κούρεμα ή η συναίνεση στην ακύρωση βασικών μέτρων των Μνημονίων. Θα είναι πιθανά λίγος περισσότερος χρόνος για διαπραγματεύσεις και στο τέλος , ίσως μια επιμήκυνση αποπληρωμής, μαζί με μια περιορισμένη χρηματοδοτικά «προληπτική γραμμή πίστωσης» και μια εγγύηση για ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Θα μπορούσαν να δώσουν δηλαδή σε τελική ανάλυση ό,τι και σε μια κυβέρνηση της Ν.Δ. Όλα αυτά δεν θα συνιστούν καμία πραγματική βελτίωση στη ζωή των εργαζόμενων μαζών, που θα συνεχίσουν να βιώνουν τον «αργό θάνατο» του βιοτικού τους επιπέδου από τη μαζική φτώχεια και την μαζική ανεργία.

Αλλά το αντάλλαγμα που θα ζητήσουν από τη νέα κυβέρνηση δεν πρόκειται να είναι τίποτα λιγότερο από την άμεση εγκατάλειψη όλων εκείνων των δεσμεύσεων που οι αριστεροί υπουργοί έσπευσαν χτες να διαβεβαιώσουν ότι θα τηρηθούν. Η τρόικα και το αληθινό αφεντικό του ελληνικού προγράμματος, η Γερμανία δεν μπορούν να ανεχτούν παραχωρήσεις σε μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά. Αν κάνουν κάτι τέτοιο, θα δώσουν μόνοι τους το σύνθημα για να εκλεγεί στην εξουσία στις ευρωπαϊκές χώρες με ανάλογες δεσμεύσεις – αξιώσεις το ένα αριστερό κόμμα μετά το άλλο, με την αρχή να γίνεται από το PODEMOS στην Ισπανία, στις επερχόμενες εκλογές στο τέλος του έτους. Αν η κυβέρνηση επιδείξει της απαιτούμενες αντιστάσεις, τότε δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα ζήσουμε την επανάληψη των γεγονότων του Μαρτίου του 2013 στην Κύπρο. Η ρευστότητα των τραπεζών θα μπλοκαριστεί και το ένα τελεσίγραφο θα διαδέχεται το άλλο, με μια και μοναδική απαίτηση: την αυτοταπείνωση της νέας κυβέρνησης.

Αν λοιπόν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μείνει πιστή στις δεσμεύσεις που υποστήριξαν χτες οι αριστεροί υπουργοί, η μόνη ρεαλιστική και αποτελεσματική απάντηση σε αυτό τον πόλεμο, είναι τα τρία ακόλουθα βήματα:

1ο Άμεση κινητοποίηση των εργαζόμενων στη χώρα για να στηρίξουν ενεργά την επερχόμενη μάχη ενάντια στην τρόικα και το ελληνικό κεφάλαιο, με μαζικές συνελεύσεις στους εργατικούς χώρους και τις γειτονιές και μαζικές συγκεντρώσεις. Ταυτόχρονη έκκληση στους εργαζόμενους σε ολόκληρη της Ευρώπη να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους σε αυτή τη μάχη.

2ο «Εκκαθάριση» των γραμμών της νέας κυβέρνησης από όλους τους πολιτικούς φίλους και εκπροσώπους της άρχουσας τάξης και κάθε ταλαντευόμενο προς τα δεξιά στοιχείο. Στον πόλεμο που ήδη ξεκίνησε, το κόμμα των ΑΝΕΛ θα αποδειχθεί είναι ένας χρήσιμος συνεργάτης του κεφαλαίου στην απόπειρα υπονόμευσης της κυβέρνησης «από μέσα». Οι αστοί καριερίστες των ΑΝΕΛ θα είναι από τους πρώτους «αδύναμους κρίκους» που θα σπάσουν κάτω από το βάρος των πιέσεων. Γι΄ αυτό δεν θα πάψουμε να επαναλαμβάνουμε ότι ένα από τα πιο επείγοντα πολιτικά καθήκοντα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι το σπάσιμο της κυβερνητικής συμμαχίας με τους ΑΝΕΛ και η ειλικρινής επιδίωξη του σχηματισμού μιας αυτοδύναμης αριστερής κυβέρνησης, είτε ζητώντας και λαμβάνοντας ψήφο ανοχής από το ΚΚΕ στη βάση συγκεκριμένης προγραμματικής συμφωνίας, έστω για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, είτε - αν η ηγεσία του ΚΚΕ εμείνει στην απαράδεκτη άρνηση κάθε συνεργασίας - μέσα από μια νέα προσφυγή στις κάλπες, στην οποία, αν ο λαός δει ένα αποφασισμένο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει τις αναγκαίες μάχες, είναι βέβαιο ότι θα του δώσει ένα ποσοστό άνετης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

3ο Υιοθέτηση ενός αντικαπιταλιστικού – σοσιαλιστικού προγράμματος που θα αφαιρέσει την εξουσία του κεφαλαίου από την οικονομία και το κράτος.

Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ καλεί κάθε αριστερό αγωνιστή σε συσπείρωση και εγρήγορση, πάνω στη βάση της πολιτικής «γραμμής» που μόλις αναλύσαμε. Τώρα είναι η ώρα του οργανωμένου πολιτικού αγώνα για να κάνουμε τη φωνή των κομμουνισμού πιο δυνατή στον ΣΥΡΙΖΑ, το εργατικό κίνημα και τη νεολαία. Αυτή είναι σε τελική ανάλυση η μόνη εγγύηση για να γίνουν πράξη οι δεσμεύσεις, να καταργηθούν τα Μνημόνια, να βγει από το λαιμό του λαού η θηλιά της τρόικας και να ανοίξει ο δρόμος για τη νίκη του σοσιαλισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ - 29/1/2015

Πηγή :  www.marxismos.com

Ποίημα του Μαγιακόφσκι για τον Λένιν

«Επιμένουμε:

Μην κάνετε τον Λένιν στάμπες.

Μην τυπώνετε το πορτρέτο του σε πλακάτ,

κερόπανα, πιάτα, ποτήρια, ταμπακέρες.

Μην κάνετε τον Λένιν μπρούντζο.

Μην του αφαιρείτε το ζωντανό του βάδισμα

και το ανθρώπινό του πρόσωπο

που ο ίδιος μπόρεσε να διαφυλάξει

ποδηγετώντας την ιστορία.

Ακόμα ο Λένιν είναι της γενιάς μας άνθρωπος

ζωντανός με τους ζωντανούς

αφήστε τον να είναι ζωντανός, όχι πεθαμένος

- Διά ταύτα -

κάνετε τον Λένιν δάσκαλό σας

αλλά μην τον αγιοποιήσετε.

Θρησκεία μην κάνετε τ” όνομα ενός ανθρώπου

που σ” όλη του τη ζωή πολέμαγε όλες τις θρησκείες

μην τον κάνετε σκεύος λατρείας για να το ρίξτε στο

εμπόριο

- μην εμπορευτείτε τον Λένιν»

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 26/1/2015 Ατόπημα η συνεργασία με ΑΝΕΛ! Μην πετάτε την ιστορική ευκαιρία! Σοσιαλιστική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ!

Η χθεσινή μεγάλη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, η μικρή αλλά διακριτή ενίσχυση του ΚΚΕ και η ταυτόχρονη συντριβή των αστικών κομμάτων, συνιστούν μια ιστορική ευκαιρία, αλλά και μια σαφή πολιτική εντολή από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα για το σχηματισμό μιας αριστερής αυτοδύναμης κυβέρνησης. Μετά από δεκαετίες διωγμών, κατατρεγμών και πολιτικής περιθωριοποίησης, το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα μπορεί να κυβερνήσει με μια εκλογική δύναμη 42% και με άνετη πλειοψηφία 164 εδρών στη Βουλή! Όμως δυστυχώς, οι ηγεσίες της Αριστεράς με βασική υπεύθυνη την ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά και με την ανοχή της πρόθυμης για συμμαχία με αστικά κόμματα ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, «πετούν» αυτή τη μοναδική ιστορική ευκαιρία και έτσι, αντικειμενικά και ανεξάρτητα από τις όποιες «αγαθές» προθέσεις τους, προδίδουν την ξεκάθαρη χτεσινή λαϊκή εντολή για βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές στη χώρα.

Η διαφαινόμενη κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ είναι ένα σοβαρό πολιτικό ατόπημα και θα αποδειχθεί στην πράξη τραγικά επιζήμια για τον εργαζόμενο λαό. Οι ΑΝΕΛ είναι ένα δεξιό αστικό κόμμα. Έχουν ένα βαθιά αντιδραστικό, αντεργατικό πολιτικό πρόγραμμα σε όλα τα βασικά πεδία, όπως η οικονομία, το κράτος, η εκπαίδευση, η εξωτερική πολιτική κλπ. Η «αντιμνημονιακή» ρητορική τους είναι μια δημαγωγική μάσκα για το καμουφλάρισμα αυτού του προγράμματος. Το πόσο αντιμνημονιακό είναι αυτό το αστικό κόμμα, αποδείχθηκε με την ανύπαρκτη αντοχή που επέδειξε κατά την διαδικασία ψήφισης μνημονιακών νόμων στη Βουλή, αλλά και όταν τελικά τέθηκε το ζήτημα της πτώσης της κυβέρνησης στην πρόσφατη προεδρική εκλογή. Η κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛ, γεμάτη αστούς αριβίστες και καριερίστες, φυλλορρόησε αποφασιστικά προς το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Οι επιπτώσεις μιας κυβερνητικής συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ θα είναι πολιτικά οδυνηρές. Με τις διάφορες «κόκκινες γραμμές» τους ενάντια σε κάθε προγραμματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ που στρέφεται ενάντια στα θεμελιώδη συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης, θα λειτουργήσουν σαν ο ανοικτός πράκτορας του κεφαλαίου μέσα σε μια κυβέρνηση με «κορμό» τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω στην πρώτη κιόλας δοκιμασία σοβαρών πιέσεων από την τρόικα και το ελληνικό κεφάλαιο προς τη νέα κυβέρνηση για να υποχωρήσει από ριζοσπαστικά μέτρα, ο αστικός συρφετός των ΑΝΕΛ θα σκορπίσει και θα επαναφέρει, όπως ήδη καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο έχει κάνει το κόμμα του Πάνου Καμμένου, το ζήτημα κυβερνήσεων «εθνική ενότητας», ενότητας δηλαδή και με τα υπόλοιπα κόμματα του κεφαλαίου. Αν μάλιστα στη ΝΔ υπάρξει αλλαγή φρουράς στην ηγεσία πιθανά με μια «Καραμανλική» προσωπικότητα, μια σειρά βουλευτών και στελεχών των ΑΝΕΛ θα αρχίσουν να επιστρέφουν πίσω στην πολιτική τους «μήτρα», τον παραδοσιακό κομματικό χώρο του κεφαλαίου στη χώρα.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνειδητοποιήσει όλους αυτούς του κινδύνους και αντί για τους ΑΝΕΛ, να κάνει τώρα μια συντροφική «επίθεση ενότητας» στο ΚΚΕ, επιδιώκοντας προγραμματική συμφωνία για το σχηματισμό μιας σταθερής και άνετης σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία αριστερής συγκυβέρνησης. Θα πρέπει επειγόντως να κάνει αυτό που θα έπρεπε να έχει κάνει από καιρό, να συμπληρώσει δηλαδή το «πρόγραμμά της Θεσσαλονίκης» με αντικαπιταλιστικά και σοσιαλιστικά μέτρα, όπως αυτά που υπάρχουν μέσα στο πρόγραμμα του ΚΚΕ.

Τώρα πια δεν υπάρχουν δικαιολογίες και άλλοθι για το άκαιρο και ανέφικτο του «στρατηγικού σκοπού». Τώρα με 164 βουλευτές μπορούν να περάσουν στο κοινοβούλιο μέτρα που μαζί με τα Μνημόνια θα αρχίζουν να «ξηλώνουν» και τον καπιταλισμό, όπως είναι οι κοινωνικοποιήσεις των βασικών μοχλών της οικονομίας και το ξερίζωμα του διεφθαρμένου και αυταρχικού αστικού κρατικού μηχανισμού. Ταυτόχρονα η αριστερή ενότητα του 42%, που στις πόλεις ξεπερνά ακόμα και το 50%, μπορεί να κινητοποιήσει με ενθουσιασμό το λαό για να εγγυηθεί την εφαρμογή ενός γνήσιου σοσιαλιστικού προγράμματος.
Από την πλευρά της, η ηγεσία του ΚΚΕ πρέπει επειγόντως να υιοθετήσει μια γνήσια λενινιστική στάση πάνω στο ζήτημα του σχηματισμού κυβέρνησης, ικανή να συνδέει τον κομμουνισμό με τις μάζες και όχι να τον περιθωριοποιεί. Αυτή η τακτική είναι η έκκληση στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να συμπληρώσει τις φιλεργατικές της δεσμεύσεις με βασικά αντικαπιταλιστικά – σοσιαλιστικά μέτρα. Πάνω στη βάση αυτών των όρων θα πρέπει να δηλώσει διατεθειμένη έστω για την παροχή μιας «ψήφου ανοχής» σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, φέρνοντας την ηγεσία του προ των πολιτικών της ευθυνών και ξεσκεπάζοντας την ύπαρξη μιας καθαρής τάσης για ταξικό συμβιβασμό με το κεφάλαιο που δυστυχώς υπάρχει στον πυρήνα της.
Με την εκ των προτέρων άρνηση «κάθε συνεργασίας» αντίθετα, η ηγεσία του ΚΚΕ δίνει το αναγκαίο πολιτικό άλλοθι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για κλιμάκωση της δεξιάς της πορείας. Όχι μόνο δεν την «ξεσκεπάζει» στα μάτια του εργαζόμενου λαού, αλλά συγχύζει ένα μεγάλο μέρος του, κάνοντάς το να πιστεύει ότι η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ «είναι μονόδρομος», ενώ αυτή η επιλογή είναι ολέθρια. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι όλοι οι πολιτικοί και ιδεολογικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, από χθες το βράδυ εκφράζουν έκδηλη ανακούφιση για το γεγονός της πεισματικής άρνησης της ηγεσίας του ΚΚΕ για κάθε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετήσει τελικά την έκκληση για μια ριζοσπαστική – σοσιαλιστική συνεργασία με το ΚΚΕ και η ηγεσία του δεύτερου συνεχίσει να αρνείται να δώσει ακόμα και μια «ψήφο ανοχής», τότε θα πρέπει το κόμμα μας να οδηγήσει τα πράγματα σε νέες εκλογές καλώντας ανοικτά τους εργαζόμενους να ενισχύσουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ δίνοντάς του αυτοδυναμία. Οι νέες εκλογές συνιστούν «κόστος» και «ανωμαλία» μόνο για την αστική τάξη και καθόλου για το λαό, καθώς η αυτοδύναμη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το βέβαιο ενδεχόμενο. Είναι καλύτερο να δώσουμε μια ακόμα εκλογική μάχη για να έχουμε τα χέρια μας λυμένα για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, παρά να μας δέσει τα χέρια ο αστός, φίλος των εφοπλιστών Καμένος και το δεξιό κόμμα του!

Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ καλεί την ηγεσία να μην προχωρήσει τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ και κάνει ύστατη έκκληση σε αυτήν, αλλά και στην ηγεσία του ΚΚΕ να συναισθανθούν το μέγεθος των ιστορικών τους ευθυνών και να συγκροτήσουν τώρα μια αυτοδύναμη σοσιαλιστική κυβερνητική συμμαχία. Οι δυνάμεις της «Αριστερής Πλατφόρμας», της κύριας τάσης της αριστεράς του κόμματος, δεν πρέπει να δεχθούν τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ και να συμπορευθούν με την Τάση μας και όλη την αριστερή βάση του κόμματος, στην υπεράσπιση της μοναδικής πολιτικά και ταξικά σωστής επιλογής, δηλαδή της επιδίωξης μιας σοσιαλιστικής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ.

Ιστορική νίκη για την Αριστερά – Συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ στη βάση ενός ριζοσπαστικού - σοσιαλιστικού προγράμματος για κυβέρνηση άνετης πλειοψηφίας στη Βουλή!

(Από το marxismos.com  της Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ)

Διαβάστε την πρώτη εκτίμηση της Κομμουνιστικής Τάσης για το αποτέλεσμα της σημερινής εκλογικής μάχης και την ιστορική νίκη της Αριστεράς. Μόνος δρόμος τώρα η συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ - ΚΚΕ για τον σχηματισμό μιας σταθερής αυτοδύναμης αριστερής κυβέρνησης που θα εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό, σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Η ιστορική ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί!

Η 25η Γενάρη 2015 αποδεικνύεται μια ιστορική μέρα, όχι μόνο για την ελληνική, αλλά και για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια εργατική τάξη. Για πρώτη φορά σε χώρα του αναπτυγμένου δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, είναι δυνατό να σχηματιστεί μια αυτοδύναμη κυβέρνηση από το αριστερό - κομμουνιστικό κίνημα, παρά και ενάντια στην επίμονη και διαρκή απόπειρα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου να ματαιώσει αυτή την προοπτική.

Η σημερινή ιστορική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει μια θεαματική αλλαγή στον συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο στην Ελλάδα, η οποία αναμένεται πλέον βάσιμα να εκφραστεί σύντομα και σε όλη την Ευρώπη, πάνω στο κοινό έδαφος του διεθνούς καπιταλιστικού αδιεξόδου. Το μεγάλο αθροιστικό ποσοστό των κομμάτων του κομμουνιστικού κινήματος, με αποφασιστικό πρωταγωνιστή φυσικά τον ΣΥΡΙΖΑ - την ώρα που η εκλογική επιρροή του παραδοσιακού κόμματος του κεφαλαίου, της Ν.Δ, κατέρρευσε - αντανακλά την ταξική συνειδητοποίηση της μεγάλης πλειονότητας του εργαζόμενου λαού και την εγκατάλειψη των αστικών κομμάτων από μια πρωτοφανώς μεγάλη μάζα μικροαστών, που έχοντας την οδυνηρή εμπειρία της κρίσης και των Μνημονίων απαλλάχθηκαν από τις βαθιά ριζωμένες αυταπάτες τους για τον καπιταλισμό.

Η ψήφος στη σημερινή ιστορική εκλογική μάχη ήταν ξεκάθαρα ταξική. Η σημαντική εκλογική διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ διαμορφώθηκε στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και τα τσακισμένα από την κρίση μικροαστικά στρώματα ψήφισαν με βασικό κίνητρο να τιμωρήσουν τα κόμματα του ταξικού τους αντιπάλου, τα αστικά κόμματα, που με τις πολιτικές τους εξάπλωσαν την φτώχεια και την ανεργία στην κοινωνία.

Όμως εκτός από ιστορική νίκη, το σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα, πάνω απ’ όλα, συνιστά μια μοναδική ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά. Αν τελικά πραγματοποιηθεί η δυνατότητα αριστερής κυβερνητικής αυτοδυναμίας, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος, όχι μόνο για να καταργηθούν οι πολιτικές της λιτότητας και να βγει από το λαιμό του λαού η θηλιά του χρέους, αλλά και για να πραγματοποιηθεί ο στρατηγικός σκοπός του κομμουνιστικού κινήματος, δηλαδή το γκρέμισμα του σαθρού οικοδομήματος του καπιταλισμού και η θεμελίωση του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ο εργαζόμενος λαός με τη θεαματική στροφή στον ΣΥΡΙΖΑ και τη μετατροπή του μέσα σε λίγα χρόνια από ένα κόμμα του 4% σε πρώτη πολιτική δύναμη, έχει ήδη δώσει την εντολή για βαθιές κοινωνικές αλλαγές. Το μεγάλο σημερινό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η αξιοσημείωτη αυξητική τάση της επιρροής του ΚΚΕ ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, φανερώνει ότι οι ιδρυτικές σοσιαλιστικές ιδέες και αρχές της Αριστεράς, όχι μόνο δεν αποτελούν πλέον «ταμπού» για την πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά αντικειμενικά προσεγγίζονται από αυτήν με μεγάλη συμπάθεια.

Η σημερινή μέρα επιτρέπει και επιβάλει πανηγυρισμούς από τις χιλιάδες αριστερών αγωνιστών σε όλη τη χώρα. Μετά από δεκαετίες διωγμών, κατατρεγμών και πολιτικής περιθωριοποίησης του αριστερού – κομμουνιστικού κινήματος, ο σχηματισμός μιας αυτοδύναμης αριστερής κυβέρνησης είναι πια εφικτός. Όμως αύριο κιόλας, για όλους τους συνειδητούς αριστερούς αγωνιστές, οι πανηγυρισμοί θα πρέπει να δώσουν τη θέση τους στον οργανωμένο πολιτικό αγώνα. Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ τους καλεί να δώσουν μαζί της αυτό τον αγώνα, στη βάση των παρακάτω πολιτικών συνθημάτων – διεκδικήσεων:

- Αυτοδύναμη αριστερή κυβέρνηση! Καμία συνεργασία με τους ΑΝΕΛ ή τα άλλα αστικά κόμματα, μόνος σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ! Η ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά δεν πρέπει να χαθεί! Συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ στη βάση ενός ριζοσπαστικού, σοσιαλιστικού προγράμματος!

- Καμία υποχώρηση από τις ριζοσπαστικές δεσμεύσεις του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» – Άμεση εφαρμογή και συμπλήρωσή τους από αντικαπιταλιστικά – σοσιαλιστικά μέτρα!

- Να αφοπλίσουμε την ελληνική άρχουσα τάξη πριν ξεκινήσει τον πόλεμο ενάντια στην αριστερή κυβέρνηση: κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των βασικών «μοχλών» της οικονομίας – Κινητοποίηση των εργαζόμενων για να συντριβεί κάθε απόπειρα παρεμπόδισης της εφαρμογής ενός αριστερού προγράμματος από τους καπιταλιστές και τους έμπιστους εντολοδόχους τους στο κράτος.

- Να αφοπλίσουμε την τρόικα : να βγάλουμε τη θηλιά του ληστρικού χρέους από το λαό με μονομερή διαγραφή - Έκκληση στους ευρωπαίους εργαζόμενους να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στην ελληνική αριστερή κυβέρνηση και να παλέψουν για την άμεση εκλογή αριστερών, σοσιαλιστικών κυβερνήσεων με σκοπό τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Πολλά γράφονται αυτές τις ώρες και πολλά θα γραφτούν και αργότερα για την επόμενη μέρα της μεγάλης νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, για την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση, για τα αίτια και τα αποτελέσματα της νίκης αυτής κτλ.

Προτίμησα να γράψω για κάτι με το οποίο λίγοι ίσως σκεφτούν να ασχοληθούν. 

Την επόμενη μέρα για τις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Τι εννοώ;

Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας δύο πράγματα :

•  Οι Ο.Μ του ΣΥΡΙΖΑ (οι Τοπικές δηλαδή) είναι η θεμελιώδης μονάδα του κόμματος ή τουλάχιστον  έτσι πρέπει να είναι.

• Η ψήφος του ελληνικού λαού στις 25 Ιανουαρίου δεν ήταν λευκή επιταγή αλλά επιταγή με συγκεκριμένη προθεσμία, με πολλές απαιτήσεις και ελάχιστα περιθώρια σφαλμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην συνείδηση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας είναι μια μαζική οργάνωση, ένα εργατικό κόμμα που εκφράζει τα πιο προχωρημένα και ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας.

Οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες του Λαού είναι πλέον πολλές αλλά συγκεκριμένες.

Ο πόλεμος που θα δεχθεί η νέα κυβέρνηση από τα συμφέροντα θα είναι λυσσαλέος.

Για να νικήσει σε αυτόν τον πόλεμο θα πρέπει να έχει σύμμαχο το Λαό, ο οποίος θα παλέψει με αυταπάρνηση αρκεί να νιώσει ότι όντως οι θυσίες του δεν θα πάνε χαμένες και ότι η κυβέρνηση τον οδηγεί σε έναν αγώνα δίκαιο.

Σε αυτόν τον πόλεμο ο Λαός πρέπει να οργανωθεί και να είναι όχι παθητικός θεατής και ψηφοφόρος αλλά πρωταγωνιστής!

Οι Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαλλαγούν από τις παθογένειες του παρελθόντος τόσο της παράδοσης των αριστερών οργανώσεων όσο και των εργατικών αλλά και των αστικών κομμάτων.

Με λύπη βλέπει κανείς σε πολλές Ο.Μ ότι απουσιάζει πλήρως ο μαρξιστικός επαναστατικός λόγος.

Αοριστολογίες, κενοδοξίες και φανφαρονισμοί που θυμίζουν παρωχημένες πρακτικές άλλων εποχών.  Συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από την αλαζονεία, την έπαρση και τον αρχοντοχωριατισμό...

Ευτυχώς τα φαινόμενα είναι περιορισμένα ακόμη και η συντριπτική πλειοψηφία των Ο.Μ δεν είναι έτσι…

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να έχει διάρκεια και να μην είναι μια σύντομη αριστερή παρένθεση, πρέπει εκτός των άλλων να διασφαλίσει την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας των Ο.Μ…

Με διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες, με διαρκή έλεγχο από τα κάτω (από τα μέλη δηλαδή) και όχι από τοπικές εσωκομματικές κλίκες, με παρεμβάσεις και αγώνα στις τοπικές κοινωνίες, με συμμετοχή και πρωτοπορία στα κινήματα, με επαναστατικό λόγο που θα έχει σαν πυξίδα τον μαρξισμό.

Μόνο έτσι οι Ο.Μ. θα είναι τα ζωντανά κύτταρα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της τοπικής κοινωνίας κρατώντας το κόμμα ζωντανό και σε πλήρη σύνδεση και επικοινωνία με το Λαό.

Μόνο έτσι ο Λαός θα νοιώθει δικό του το κόμμα, θα συμμετέχει θα ελέγχει και θα στηρίζει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τη δική του κυβέρνηση!

Και γιατί ΣΥΡΙΖΑ ;

Έχοντας ακούσει όλοι μας αυτή την ερώτηση, σίγουρα έχουμε προσπαθήσει να απαντήσουμε.

Ποιοι ρωτούν όμως;

Ρωτά η ακροδεξιά που εκτός από το ΛΑ.Ο.Σ του Καρατζαφέρη (που υπήρξε το κόμμα που τη νομιμοποίησε στην συνείδηση του ελληνικού λαού) και τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής (στην οποία βρήκε τον κατεξοχήν εκφραστή της) έχει παρεισφρήσει στη Νέα Δημοκρατία, έχει καταλάβει την ηγεσία της και από ένα αστικό κεντροδεξιό φιλελεύθερο κόμμα εξουσίας την μετέτρεψε σε έναν ακροδεξιό γραφικό θίασο επικίνδυνο για την ανεξαρτησία και την επιβίωση του λαού και της χώρας;

Ρωτά το παλιό κέντρο (που στην ουσία δεν υπήρξε τίποτε περισσότερο από τις «αριστερές» παρυφές της δεξιάς, μια φενάκη για να προσελκύει τους μικροαστούς και ένα μεγάλο κομμάτι του εργατόκοσμου, αποδυναμώνοντας την Αριστερά) όπως εκφραζόταν από το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ που από μια μαζική οργάνωση που εξέφραζε πλήρως την ελληνική εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους τις δεκαετίες του 1970 και 1980, μεταλλάχθηκε σε ένα νεοφιλελεύθερο αστικό κόμμα και κατήντησε συνιστώσα της πιο άγριας αντιλαϊκής δεξιάς των τελευταίων 40 ετών;

Ρωτά η ηγεσία και ο κομματικός μηχανισμός του ΚΚΕ; Το παλαιότερο και πλέον ιστορικό εργατικό κόμμα της Ελλάδας. Ταυτισμένο με τους ταξικούς και απελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων εργατών και αγροτών. Στυλοβάτης της Εθνικής Αντίστασης και του ελληνικού εργατικού κινήματος. Κι όμως. Η σταλινική γραφειοκρατία συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να ξεχνά ποιος και πως κυβερνά μέχρι σήμερα και να κρατά το κόμμα σε έναν σεχταριστικό αυτισμό και απομόνωση. Το δόγμα του «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» και πολύ περισσότερο το όποιος δεν μπαίνει κάτω από την κομματική καθοδήγηση, αποτρέπει από το μαρξιστικό ζητούμενο της ενότητας στη δράση και ακόμη περισσότερο κόβει τις γέφυρες με κάθε αγνό και πρόθυμο αγωνιστή που είναι εκτός του κομματικού ελέγχου του. Αυτό είναι η μόνιμη πληγή και κατάρα για ένα ενιαίο μέτωπο αγώνα της ελληνικής εργατικής τάξης. Μάταια μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ τείνει χέρι συνεργασίας. Με απαράδεκτη εχθρικότητα και σχεδόν ζηλόφθονη στάση, η ηγεσία του ΚΚΕ συνεχίζει τον αδικαιολόγητο πόλεμο στο μεγαλύτερο εργατικό κόμμα της χώρας, αγνοώντας την υποβόσκουσα δυσαρέσκεια της βάσης του, η οποία ακόμη δεν έχει αντιδράσει ανοικτά.

Ρωτά η εξωκοινοβουλευτική αριστερά; Ο σεχταρισμός, ο αριστερισμός (που είναι και η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού όπως τον χαρακτήρισε ο Λένιν) και σε κάποιες περιπτώσεις η ιδεοληψία εκφράζονται με μια λυσσαλέα πολεμική εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλοντας τη δικαιολογημένη κατά τα άλλα ένσταση για τις δεξιόστροφες επιλογές της ηγεσίας του, πριν ακόμη αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Γιατί λοιπόν ΣΥΡΙΖΑ ;

Κανείς σοβαρός άνθρωπος και συνεπής αγωνιστής δεν τρέφει αυταπάτες και δεν πιστεύει σε θαύματα και σε μεσσίες στην πολιτική. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, ούτε καν μόνο ευρωπαϊκό. Είναι παγκόσμιο.

Μέσα στη δίνη της πιο σοβαρής κρίσης του καπιταλισμού και πάνω στον επιθανάτιο ρόγχο του, το ανθρωποκτόνο σύστημα παίζει το τελευταίο του χαρτί. Είναι σαν τον ηττημένο στρατό που υποχωρώντας από το πεδίο της μάχης ρίχνει τις τελευταίες τουφεκιές.

Έτυχε η Ελλάδα να είναι στο μάτι του κυκλώνα όσον αφορά την Ευρώπη και στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία να πρέπει να γίνουν επιλογές που θα κρίνουν τη μοίρα της ηπείρου για το υπόλοιπο του αιώνα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ έλαχε ο ρόλος του μεγάλου εργατικού κόμματος, της μαζικής οργάνωσης του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Ξεκίνησε ως ένας συνασπισμός αριστερών κομμάτων και οργανώσεων από την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά μέχρι την πολιτική οικολογία, τα κινήματα και τον πολιτικό και κοινωνικό ακτιβισμό και κατέληξε ένα πλατύ λαϊκό κίνημα που αγκαλιάζει όλο τον εργαζόμενο λαό, τους νέους, τους ανέργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους.

Δεν έχει τις μαγικές συνταγές ούτε μπορεί την επόμενη μέρα να φέρει την κοσμογονία ή να μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας. Δεν μπορεί να μας επιστρέψει στην εποχή της πλασματικής ευμάρειας, ούτε να αποτινάξει σε μια μέρα τις αλυσίδες που μας πέρασαν τα διεθνή συμφέροντα και μονοπώλια με την συνεργασία της ντόπιας άρχουσας τάξης.

Όμως η εκλογή μιας κυβέρνησης της Αριστεράς δεν είναι παρά μια θετική εξέλιξη και ένα πρώτο μεγάλο βήμα για την κοινωνική απελευθέρωση και το σταμάτημα της καταστροφής.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να εκφράζει, να εισακούει και να ικανοποιεί τις ζωτικές ανάγκες του Λαού. Να είναι η προέκτασή του, να καθοδηγείται και να ελέγχεται από αυτόν μέσα από την οργάνωση και τον συνδικαλισμό του σε χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης αλλά και στα κινήματα κάθε είδους.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα έχει να αντιμετωπίσει τον λυσσαλέο πόλεμο όσων ντόπιων και ξένων έχουν συμφέρον από την εξαθλίωση και την κινεζοποίηση της χώρας και του λαού, όμως μόνο έτσι θα φαίνεται η διασύνδεσή της με το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας.

Δεν ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει ο σ. Αλέξης Πρωθυπουργός ούτε γιατί βαρεθήκαμε τα άλλα δύο παλαιά κόμματα εξουσίας.

Ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ για να πάρει επιτέλους ο Λαός το τιμόνι και να απαντηθεί το ερώτημα «Ποιος κυβερνά επιτέλους αυτόν τον τόπο;».

Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο αν όλοι μας δεν αρκεστούμε μόνο στον παθητικό ρόλο του ψηφοφόρου ή οπαδού αλλά οργανωθούμε, συνδικαλιστούμε και παλέψουμε μαζικά για μια εργατική κυβέρνηση με σοσιαλιστικό όραμα και σχεδιασμό κρατώντας τα ηνία και εξασφαλίζοντας ότι δεν θα υπάρξουν παρεκτροπές και σφάλματα ασυγχώρητα και αδικαιολόγητα.

Οι άνθρωποι αλλάζουν ! Όλα αλλάζουν! Πίστεψέ το!

Υπάρχει η άποψη ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. 

Ότι ο κόσμος δεν αλλάζει! 

Κι όμως δεν είναι έτσι!

"Όλα αλλάζουν κι αυτή η αλλαγή ξεδιπλώνεται μέσα από μια σειρά αντιθέσεις!" (Ηράκλειτος)

"Τίποτα δεν είναι τελικό, απόλυτο! Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στην αδιάκοπη διαδικασία της γέννησης και του αφανισμού, στην απέραντη υπεροχή του ανώτερου πάνω στο κατώτερο!"

(Φ. Ενγκελς /Αντι - Ντύρινγκ)

Σήμερα, μέσα στην σοβαρότερη και βαθύτερη κρίση του καπιταλισμού τα τελευταία  τουλάχιστον 100 χρόνια, μέσα στο σκοτάδι του φόβου και της αβεβαιότητας, οι άνθρωποι που δεν έχουν πια τίποτα άλλο να χάσουν (μιας και τους τα πήραν όλα : εργασία, δικαιώματα, ευτυχία, αξιοπρέπεια, μέλλον....) καταλαβαίνουν ότι δεν τους μένει τίποτα άλλο από το να αγωνιστούν να τα κερδίσουν όλα πίσω και ακόμη περισσότερα! Να κερδίσουν τη ζωή τους! Το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους!

Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να αλλάξουν! Να αλλάξουν τρόπο σκέψης! Να συνειδητοποιήσουν κάποια βασικά πράγματα! Να πάρουν αποφάσεις! Να δράσουν!

Πολλοί είναι αυτοί που απογοητεύονται πιστεύοντας ότι η κατάσταση που ζούμε δεν μπορεί να αλλάξει επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν...

Λάθος!

Ξέρετε γιατί είμαι τόσο απόλυτος; Όχι λόγω άποψης αλλά λόγω εμπειρίας!

Η εμπειρία και το βίωμα αλλάζουν τον άνθρωπο.

Μεγάλωσα σε μια δημοκρατική και προοδευτική εργατική οικογένεια στην οποία ανατράφηκα με τα ιδανικά της Αριστεράς και όλα όσα πίστευε η μεταπολεμική και μεταπολιτευτική ελληνική εργατική τάξη έχοντας περάσει από την Εθνική Αντίσταση και τον αντιδικτατορικό αγώνα.

Όμως η δεκαετία του 1990 κατά την οποία από την εφηβεία πέρασα στη νεότητα, ήταν μια μεταβατική περίοδος για την Ελλάδα που έφερε πάμπολλες αλλαγές, οι πιο πολλές επιζήμιες.

Με την πτώση των σταλινικών καθεστώτων (που διαστρέβλωσαν και συκοφάντησαν στα μάτια του κόσμου το Σοσιαλισμό και τις ιδέες του Οκτώβρη του '17) όλοι νόμισαν ότι μπαίναμε σε μια περίοδο αιώνιας ειρήνης και ευημερίας. Οι ψευδαισθήσεις και οι αυταπάτες μας τύφλωναν τους περισσότερους ας το παραδεχτούμε!

Η πλαστή ευμάρεια εκείνης της εποχής και η αυταπάτη της ανέλιξης στην αστική τάξη, είχαν πείσει την συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας τότε ότι ο σοσιαλισμός ήταν μια χαμένη υπόθεση ή έστω μια παρωχημένη ιδέα. Τα ΜΜΕ και η ανελέητη αποβλάκωση και προπαγάνδα του life style της εποχής βομβάρδιζαν κυρίως τη νεολαία ό,τι πιο αντιδραστικό, ευτελές και χαμερπές είχαν δει τα μάτια μας και είχαν ακούσει τα αυτιά μας μέχρι τότε! Κι όμως πέτυχαν απόλυτα τον σκοπό τους!

Η ταξική συνείδηση, η κοινωνική αλληλεγγύη και ο πολιτικός αγώνας είχαν αντικατασταθεί από την ταξική νεύρωση και το κόμπλεξ ανόδου στην αστική τάξη, τον ανελέητο και συχνά ανήθικο ανταγωνισμό και την πολιτική απάθεια και αδιαφορία για τα κοινά.

Επιπλέον, η ακροδεξιά ανακτούσε τις δυνάμεις και το χαμένο έδαφος μετά από είκοσι χρόνια περιθωριοποίησης (είχε τεθεί εκεί λόγω όσων ύπεφερε ο Λαός από τις μεταπολεμικές δεξιές κυβερνήσεις και την χούντα).

Τα συλλαλητήρια και οι έντονες δημόσιες αντιπαραθέσεις για το Μακεδονικό και έπειτα για τα Ιμια, ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την άρχουσα τάξη να εκμεταλλευτεί τον πατριωτισμό του Λαού και τον ρομαντισμό και την ανιδιοτέλεια της νεολαίας, αλλά ακόμη περισσότερο την αυτονόητη δίψα της για δικαιοσύνη και την ανάγκη αγώνα για ιδανικά και αξίες. Έτσι, με την κατάλληλη προπαγάνδα , με όχημα τον πατριωτισμό και παράλληλα την παραδοσιακή αγάπη για την Εκκλησία, κατάφεραν να φέρουν ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας από την αγνή διάθεση για αγώνα, μέσω του εθνικισμού, αρχικά στην συντηρητικοποίηση και μοιραία στον εκφασισμό. Αυτής της εποχής οι βάσεις κρατούν το οικοδόμημα του φασισμού και του νεοναζισμού στην σημερινή Ελλάδα.

Παρά τη δημοκρατική ανατροφή μου και τις εργατικές καταβολές μου. Παρά το παράδειγμα και τα διδάγματα των αγώνων της οικογένειάς μου στην Εθνική Αντίσταση και στη λαϊκή πάλη, έπεσα κι εγώ στην παγίδα, όπως πάρα πολλοί νέοι και νέες της γενιάς μου.

Τελειώνοντας το λύκειο και μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, ήμουν ένα άτομο θρησκόληπτο και φανατικό. Εθνικιστής, μισαλλόδοξος και υπέρμαχος του καπιταλισμού.

Όχι δεν υπήρξα ενεργός και οργανωμένος ακροδεξιός, φασίστας ή ρατσιστής. 

Δεν έφτασα στο σημείο να εκφραστώ ή να πράξω επιθετικά. Όμως δεν απείχα πολύ. 

Ήμουν ένας πιστός ψηφοφόρος της ΝΔ, οργανωμένος στη ΔΑΠ- ΝΔΦΚ και με ευνοϊκή διάθεση ακόμη και για τη Χούντα!!

Η ζωή όμως είχε άλλα σχέδια...

Κάτι μέσα μου πάλευε και αντιστεκόταν.. Αυτά που μου έλεγαν δεν συμβάδιζαν ούτε με τη λογική, ούτε με την εμπειρία μου.. Η έξοδος στην αγορά εργασίας έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Το μεροκάματο τελικά είναι το μεγαλύτερο σχολείο της πραγματικότητας!

Οι συνθήκες εργασίας, ο τρόπος λειτουργίας της αγοράς και του συστήματος έδειξαν ότι δεν υπάρχει ελεύθερη αγορά. Ότι ο δυνατός εκμεταλλεύεται τον αδύναμο. Ότι η αξιοκρατία ανήκει στην σφαίρα της επιχειρηματικής φαντασίας, έστω και με εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα...

Και έτσι άρχισε η αλλαγή προτού καν πάρω το πρώτο πτυχίο μου..

Με τον καιρό και με την εμπειρία συνειδητοποίησα ότι ο ανταγωνισμός με τον συνάδελφο δεν ωφελεί κανένα από τους δύο. Η σκληρή δουλειά ωφελούσε σαφώς την επιχείρηση και σε λογικά πλαίσια στη βάση του καπιταλισμού αυτό ήταν καλό γιατί μια υγιής και κερδοφόρα επιχείρηση μπορούσε να προσφέρει καλοαμοιβόμενη εργασία. Όσο όμως μπαίναμε στην κρίση τόσο φαινόταν ότι οι καπιταλιστές δεν ήταν διατεθειμένοι να μειώσουν τα υπερκέρδη τους ή να επιστρέψουν στον εργαζόμενο κάτι από την υπεραξία του προϊόντος της εργασίας του. Αντιθέτως με την πονηριά της υπόσχεσης τίτλων, καριέρας και κοινωνικής καταξίωσης, με την ύπουλη μέθοδο του μαστίγιου και του καρότου κατάφερναν να βάλουν "στο λούκι" χιλιάδες νέους ανθρώπους που κατανάλωναν τη ζωή τους στη δουλειά και όχι στην εργασία, στη διασκέδαση και όχι στην ψυχαγωγία, στην επίδειξη και όχι στην ανάδειξη!

Και φτάσαμε στην τωρινή κρίση του καπιταλισμού!

Περιουσίες που χρειάστηκε κόπος και θυσίες χρόνων, θέσεις εργασίας χάθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη.  Καριέρες που χτίστηκαν με σκληρή δουλειά και προσφορά γκρεμίστηκαν. Εκατομμύρια άνθρωποι ένιωσαν χαμένοι, απελπισμένοι, απογοητευμένοι, προδομένοι.

Το μόνο που έκαναν μια ζωή ήταν να εργάζονται σκληρά για να προσφέρουν στην οικογένειά τους. Πολλοί από αυτούς και για να καταξιωθούν κοινωνικά, να εκπληρώσουν όνειρα και φιλοδοξίες, κάτι που δεν είναι πάντα απαραίτητα κακό!

Από την μια στιγμή στην άλλη, εντελώς απροσδόκητα, βίαια, πρόστυχα, μας έκλεψαν τις ζωές, τον κόπο και το μέλλον μας!

Και από πάνω μας κατηγόρησαν ότι "μαζί τα φάγαμε" !!!

Ότι ήμασταν τεμπέληδες, κρατικοδίαιτοι και λαμόγια!

Προφανώς ήθελαν να μας χρεώσουν τη δική τους αποτυχία και τη δική τους απατεωνιά και επιπλέον να τους πιστέψουμε! Και το κατάφεραν!

Στηρίξαμε το καταδικασμένο σε αποτυχία και χρεωκοπία σύστημά τους και το πληρώνουμε.

Θα το πληρώνουμε όσο δεν αντιδρούμε! Και θα αντιδράσουμε όταν συνειδητοποιήσουμε!

Η αρχή είναι το δύσκολο κομμάτι, όμως η αρχή είναι και το ήμισυ του παντός!

Η εμπειρία μας, μας διδάσκει ότι αυτό το σύστημα είναι λάθος. 

Είναι λάθος γιατί είναι άδικο και είναι άδικο γιατί εξασφαλίζει τα συμφέροντα των λίγων και καταστρέφει τις ζωές των πολλών. 

Τους καταδικάζει στη δυστυχία, στην φτώχεια, στην εκμετάλλευση. 

Προάγει τον πόλεμο, την καταπίεση, την τυραννία.

Το ζούμε κάθε μέρα, ολόενα και χειρότερα.

Υπάρχει όμως εναλλακτική; 

Ναι υπάρχει και η απόδειξη είναι ότι αυτή η εναλλακτική, ακόμη και μετά από τόση συκοφαντία και δυσφήμιση, μετά από τόσο ανελέητο πόλεμο και προπαγάνδα, ακόμη και μετά από τόσες πολλές ήττες και προδοσίες, πολλές φορές από την ίδια την ηγεσία, εξακολουθεί να τρομοκρατεί τους εκμεταλλευτές!

Είναι ο επαναστατικός επιστημονικός σοσιαλισμός!

Τίποτα δεν είναι αιώνιο και τίποτα δεν είναι αμετάβλητο! 

Μόνο η δίψα για Δικαιοσύνη! 

Η Αγάπη για τον Ανθρωπο, τη Ζωή και την Ελευθερία! Για την ίδια την ευτυχία!

Αυτός ο κόσμος και αυτό το σύστημα δεν έχουν τις λύσεις! Είναι το πρόβλημα!

Η λύση στο πρόβλημα είναι η αλλαγή και η αλλαγή ξεκινά από εμάς!

Θέλουμε δεν θέλουμε!

Είναι θέμα χρόνου και συνθηκών..και η ώρα αυτή είναι τώρα!

Εμπρός λοιπόν να αλλάξουμε τον κόσμο!

Να κερδίσουμε τη ζωή που μας αξίζει!

Την πανανθρώπινη, δίκαιη και ειρηνική σοσιαλιστική κοινωνία!