(Όπως δημοσιεύεται στο diekdikw.gr)
Τις τελευταίες μέρες το μεταναστευτικό έχει γίνει πρώτο θέμα στην ειδησεογραφία.
Για τους λάθος λόγους δυστυχώς.
Οι αλλεπάλληλες τραγωδίες της Μεσογείου δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο.
Τα μεγάλα ΜΜΕ δεν ασχολούνται για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη και να ενισχύσουν τις τάσεις αλληλεγγύης αλλά για να κινδυνολογήσουν απροκάλυπτα και να ενισχύσουν τις πιο αποκρουστικές και απάνθρωπες ρατσιστικές αντιλήψεις χρησιμοποιώντας το μίσος και τον φόβο για σκοτεινούς πολιτικούς σκοπούς.
Παράλληλα με τις συγκινητικές εκδηλώσεις ανθρωπιάς και αλληλεγγύης παρατηρούνται και απαράδεκτα ρατσιστικά και ξενοφοβικά φαινόμενα. Λόγια και πράξεις που πολλές φορές προέρχονται και από ανθρώπους του «ιερού τριπτύχου» : «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια». Κυρίως από αυτούς….
Άνθρωποι «της εκκλησίας», λαϊκοί και πολλές φορές (δυστυχώς) και κάποιοι κληρικοί διαφόρων βαθμών, που κατά τα άλλα υποστηρίζουν ότι πιστεύουν Στον Χριστό και είναι ενεργά μέλη της Εκκλησίας.
Δεν μας έχουν πει ποιας Εκκλησίας όμως; Σίγουρα της Εκκλησίας Του Χριστού;
Έχουν υπόψη τους τα λόγια Του Χριστού που αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο;
«...ξένος ήμουν και με περιμαζέψατε.....»
(κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο κεφ. 25, 35) Από την Παραβολή της Κρίσης
Ή το άλλο :
«..Δεν υπάρχει πια διάκριση μεταξύ Ιουδαίου και Ελληνα, μεταξύ δούλου και ελεύθερου, μεταξύ άνδρα και γυναίκας, γιατί όλοι εσείς είστε ένας για Τον Ιησού Χριστό.»
Επιστολή Παύλου προς Γαλάτες (κεφ. 3,28)
Στο πρώτο γραφικό εδάφιο ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θέτει ως κριτήριο σωτηρίας τη Δικαιοσύνη, προέκταση της Αγάπης με έμπρακτη έκφρασή της την Αλληλεγγύη. Την αλληλεγγύη σε κάθε αναγκεμένο άνθρωπο χωρίς διακρίσεις και αναφέρεται ξεχωριστά στην περίπτωση του «ξένου» που ο «ντόπιος» δίκαιος τον περιμαζεύει, δηλαδή του συμπαραστέκεται και τον στηρίζει.
Στο δεύτερο εδάφιο ο Απόστολος των Λαών Παύλος (ο πρώτος από τους αποστόλους που πέρασε το μήνυμα του Ευαγγελίου εκτός λαού Ισραήλ) ξεκαθαρίζει το τέλος των διακρίσεων. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία ακούστηκε το συγκλονιστικό ότι δεν υπάρχουν πια διακρίσεις μεταξύ φυλών, εθνικοτήτων, κοινωνικών τάξεων ή φύλων.
Για Τον Ιησού Χριστό όλοι είναι ένα.
Ακόμη και στη γνωστή Παραβολή του «Καλού Σαμαρείτη», ο περαστικός Σαμαρείτης σώζει τη ζωή του χτυπημένου από τους ληστές και ημιθανή, αλλοεθνή Ιουδαίου, ενώ νωρίτερα εγκληματικά αδιάφοροι οι ομοεθνείς του τον εγκατέλειψαν αβοήθητο στον αργό και βασανιστικό θάνατο. Ο «πλησίον» που έχει ανάγκη την Αγάπη μας στην Παραβολή αυτή είναι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος.
Πως ταιριάζει λοιπόν στο πανανθρώπινο ευαγγελικό μήνυμα της Αγάπης, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, το μίσος, η εγκατάλειψη ακόμη και ο διωγμός;
Σε ποιο Χριστό, Τον Θεό της Αγάπης, στρέφονται αυτοί οι «καλοί χριστιανοί» όταν προσεύχονται;
Μήπως τα χρυσά και ασημένια τάματα, οι λαμπάδες και τα κεριά, οι θρησκευτικές εκδρομές, τα προσκυνήματα, οι λαμπροί εορτασμοί, τα πολύτιμα αφιερώματα σε ναούς και μοναστήρια, οι τύποι και η ύλη δηλαδή από μόνες τους, εκπληρώνουν την αποστολή και δικαιώνουν την ιδιότητα του Χριστιανού;
«Έλεος θέλω και όχι θυσία» (Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο κεφ 9,13) τονίζει ο Ιησούς Χριστός επαναλαμβάνοντας τα λόγια του προφήτη Ωσηέ.
Έλεος, δηλαδή βοήθεια, αλληλεγγύη και όχι τυπικές θρησκευτικές εκδηλώσεις χωρίς περιεχόμενο και κενές από Αγάπη.
Η Αγία Γραφή (ο Λόγος Του Θεού δηλαδή) αφενός ξεκαθαρίζει την πλήρη ισότητα των ανθρώπων και το τέλος των διακρίσεων και αφετέρου το «καθήκον» Αγάπης που έχουμε.
Αδιάκριτη Αγάπη και Αλληλεγγύη.
Ας μας πουν λοιπόν αυτοί οι «καλοί χριστιανοί» σε ποιον Χριστό πιστεύουν.
Γιατί Χριστιανός και ρατσιστής, πώς να το κάνουμε… Δεν γίνεται!